ചെറുപ്പം തൊട്ടേ ഉള്ള വലിയ ഒരു ആഗ്രഹം ആയിരന്നു താജ് മഹല്‍ കാണുക എന്നത്,പക്ഷെ എന്നെ പോലെ ഉള്ള ഒരു സധാരണക്കാരന് അന്നൊക്കെ ഒരു ഡല്‍ഹി യാത്ര അപ്രാപ്യമായിരുന്നു.ആദ്യം ഞാന്‍ താജ് മഹല്‍ കണ്ടത് മൂത്തച്ചന്റെ ആല്‍ബത്തില്‍ ആയിരുന്നു പുള്ളി പട്ടാളക്കാരന്‍ ആയിരുന്നതിനാല്‍ ധാരാളം ഡല്‍ഹി കഥകള്‍ പറഞ്ഞു തരുമായിരുന്നു.പിന്നെ വലുതാകുന്നതിനുസരിച്ചു ആ മോഹം കൂടി കൂടി വന്നു. പക്ഷെ അതൊന്നും സാധിച്ചിരുന്നില്ല. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ജോലി തേടി ഞാന്‍ കുവൈറ്റില്‍ എത്തി.പ്രവാസം ഉണ്ടാക്കുന്ന വേദനകളും വിഷമങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും പങ്കിട്ട് പൂവണിയാത്ത ആ മോഹത്തെ മനസ്സില്‍ ഒളിപിച്ചു നില്‍ക്കവേ ആണ് ഒരു സുപ്രഭാതത്തില്‍ ഒരു വിവരം ലഭിക്കുന്നത് കുവൈറ്റ്‌ മിനിസ്ട്രി ഓഫ് ഡിഫെന്‍സില്‍ എംബസി വഴി ഇന്റര്‍വ്യൂ ഹോട്ടല്‍ മൌര്യ ഷെറാട്ടനില്‍ വെച്ച് എന്ന് എന്റെ സുഹുര്‍ത്ത് റൂം മേറ്റ്‌ ആയ പ്രവീണ്‍ പറഞ്ഞു .ഇന്റര്‍വ്യൂന് വേണ്ടി കേണല്‍ മുഹമ്മദ്‌ കെതര്‍ അവിടെ ഉണ്ട് എന്നും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മൊബൈല്‍ നമ്പരും കക്ഷി തന്നു ,ഹോട്ടലിന്റെ പേര് കേട്ടപ്പോളും ഡല്‍ഹി എന്ന് കേട്ടപ്പോളും എന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ പാഞ്ഞു പോയത് എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തേക്ക് ആയിരന്നു പാഠ പുസ്തകങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്ന വീര നായകന്‍ മാരുടെ മുഖങ്ങള്‍ മനസില്ലോടെ ഓടി പറഞ്ഞു ,പോകണമോ അതോ വേണ്ടയോ എന്ന ചിന്ത മനസ്സില്‍ ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വന്നു ഒന്നാമത് കല്യാണം വരുന്ന ജനുവരിയില്‍ നിശചയിച്ചു വെച്ചിരിക്കയാണ്‌ കാശ് കുറെ വേണം ഉള്ളതെടുത്ത്‌ ഡല്‍ഹിക്ക് പോയാല്‍ എല്ലാം തകിടം മറയുമോ എന്നൊരു ഭീതി മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു,ഞാന്‍ അപ്പോളൊക്കെ എന്റെ പ്രതിശ്രുത വധുവിനെ വിളിക്കാരുണ്ടായിര്‍ന്നു.അവളോട് കാര്യം പറഞ്ഞു ,കക്ഷി പറഞ്ഞു എന്തായാലും പോയി നോക്ക് എന്ന്.ഒടുവില്‍ അച്ഛനും പറഞ്ഞു ഒന്ന് കറങ്ങി വാ ,ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിലും അവിടെ ഒക്കെ കാണണമല്ലോ എന്ന് ,അങ്ങിനെ ഞാനും എന്റെ കുറച്ചു സുഹുര്ത്തുക്കളും കൂടി യാത്ര പോകാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു ,സുഹുര്‍ത്ത് ബിനോജ് ടിക്കെറ്റ് എടുത്തു 70 ദിനാര്‍ ആയിരുന്നു എമിരേറ്റ്സ് വിമാനത്തിന്റെ ടിക്കെറ്റ് നിരക്ക് അതായത് 11000 ഇന്ത്യന്‍ രൂപ ശരിക്കും പറഞ്ഞാല്‍ നാട്ടില്‍ നിന്നും ഡല്‍ഹിയില്‍ പോയി വരാന്‍ ഇതിലും രൂപ ആവും ഏതായാലും ലാഭം തന്നെ.ഒക്ടോബര്‍ 29 തിയ്യതി രാത്രി 10. 30 ആണ് വിമാനം പാസ്പോര്‍ട്ട്‌ ഇവിടെ ആരുടെ കയ്യിലും ഉണ്ടാവില്ല സ്പോണ്‍സര്‍ എന്ന ഒരു മഹാ സംവിധാനം ഇവിടെ ഉണ്ട് ആ മഹാന്റെ കയ്യില്‍ ആയിരിക്കും ,പക്ഷെ ഭാഗ്യ വശാല്‍ ഞാന്‍ ജോലി നോക്കുന്നത് ഒരു അമേരിക്കന്‍ കമ്പനി ആണ് അവര്‍ ഞങ്ങളുടെ കയ്യില്‍ വെക്കാന്‍ അനുവാദം തന്നിരുന്നു ,അതിനാല്‍ കമ്പനിയെ അറിയിക്കാതെ യാത്ര പോകാന്‍ എല്ലാ തയ്യാറെടുപ്പും നടത്തി കഴിഞ്ഞു അത് ഒരു ബുധന്‍ ആഴ്ച ആയിരന്നു വ്യാഴം ഒരു ലീവ് വെള്ളി ശനി ഒഴിവു സണ്‍‌ഡേ ജോലിക്ക് ഹാജരാകാം ,കുഴപ്പം ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ല എന്നാ വിശ്വാസത്തില്‍ യാത്ര പുറപെട്ടു.ഇവിടത്തെ നിയമം അനുശാസിക്കുന്നത് കമ്പനിയെ അറിയിക്കാതെ രാജ്യം വിട്ടാല്‍ ടെര്‍മിനേഷന്‍ ആണ് ,തെല്ലൊരു ഭയത്തോടെ മൊബയില്‍ ഫോണ്‍ തല്‍ക്കാലം ഓഫ് ചെയ്തു വെച്ച് വിമാനത്തില്‍ കയറി കൂടെ സന്ദീപ്‌ രാഹുല്‍ ബിനോജ് ശ്രീകുമാര്‍ സൂരജ് വമിത് സതീശേട്ടന്‍ സൂര്യേട്ടന്‍ പിന്നെ ജോസ്സെന്‍ ചേട്ടനും ഉണ്ടായിരന്നു.നല്ല തണുപ്പായിരുന്നു വിമാനത്തിന്റെ ഉള്ളില്‍ എങ്കിലും മനസിന്റെ ഉള്ളില്‍ ചെറിയ ചൂടായിരുന്നു ,തിരിച്ചു വരുമ്പോള്‍ ജോബ്‌ കാണുമോ എന്നാ ഭയം, കൂടാതെ ജനുവരിയിലെ കല്യാണം ,പിന്നെ എപ്പോളും ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ കരുതുന്നത് പോലെ എല്ലാം നല്ലതിന് എന്ന് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്ന ജപ്പാനീസ് കഥ മനസില്‍ ഓര്‍ത്തു വെക്കും .
വിമാനം പോകുന്നത് ദുബായി വഴിയാണ് പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവിടെ എത്തി ,അതി വിശാലമായ വിമാനത്താവളം ആണ്,എല്ലാം ആധുനീകതയും വിളിച്ചോതുന്ന നിര്‍മാണം, നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ കാണാത്ത ഒന്ന് ഉണ്ട് വൃത്തിയും വെടിപ്പും പിന്നെ മുഴുവന്‍ ശീതികരിച്ച വിമാനത്താവളത്തിന്റെ ഡല്‍ഹിയിലേക്കുള്ള വിമാനം കാത്തു നില്‍ക്കുന്ന അവിടെ നമ്മള്‍ കാത്തിരുന്നു .2 മണിക്കൂര്‍ കഴിയണം വിമാനം പുറപെടാന്‍ കൂടെ ഉള്ള ചിലര്‍ നല്ല സ്കോച് വാങ്ങിക്കുവാന്‍ പോയി എനിക്ക് താല്പര്യം ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ അവിടെ ഇരന്നു വിരസത അകറ്റാന്‍ കയ്യില്‍ ഉള്ള അപ്പിള്‍ ഫോണ്‍ ധാരാളം.. വയര്‍ലെസ്സ് സംവിധാനം ഉള്ളതിനാല്‍ നെറ്റ് കിട്ടി ഫിയാന്സിക്ക് ഓഫ് ലൈന്‍ മെസ്സേജ് അയച്ചു പത്രം നോക്കി അപ്പോളേക്കും കള്ള് വാങ്ങാന്‍ പോയ സുഹുര്തുക്കള്‍ വന്നു കാരണം കുവൈറ്റില്‍ മദ്യം കിട്ടില്ല അതിനാല്‍ കോളടിച്ച മട്ടില്‍ കുറെ വാങി വന്നു,കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അറിയിപ്പ് ഉണ്ടായി ഞങ്ങളുടെ വിമാനം പുറപെടാന്‍ സമയം ആയിര്ക്കുന്നു എന്ന് . എല്ലാരും വിമാനത്തില്‍ കയറി
(തുടരും )
